Links about René K. Marti

www.aup.nl/do.php?a=process_visitor_download&editorial_id=1180 (Deze link diend gekopieerd te worden naar een nieuw tabblad. Dit doordit deze blogs geen PDF bestanden verwerkt.)

Orthopaed en patiënt – een symbiose!
Een afscheidscollege voor patiënten met een
boodschap aan toekomstige orthopaeden


Scientific Committee

Rene K. Marti, MD, PhD, Prof
Professor of Orthopaedics
St. Moritz, Switzerland


Osteotomies for Posttraumatic Deformities

Product Details
Pub. Date: July 2008
Publisher: Thieme Medical Publishers, Incorporated
Format: Hardcover, 720pp
Sales Rank: 484,774


Intertrochanteric osteotomy for posttraumatic arthritis after acetabular fractures


Nonunions of the Clavide


Proximal Tibial Varus Osteotomy

Indications, Technique, and Five to Twenty-one-Year Results
René K. Marti, MD, PhD, Ronald A.W. Verhagen, MD, Gino M.M.J. Kerkhoffs, MD and Thybout M. Moojen, MD



Intra-Articular Osteotomy for Distal Humerus Malunion

René K. Marti and Job Doornberg.


Osteotomies for Posttraumatic Deformities


Dr. ir. L. Blankevoort - Basic aspects of diagnosis and treatment of joint disorders


Femoral Head Fractures Revisited

Peter Kloen, Klaus A. Siebenrock, Ernst L.F.B. Raaymakers, Rene K. Marti, Reinhold Ganz

AO North America - Musculoskeletal Faculty Development Forum Nov. 13 - 16, 2003, AMELIA ISLAND, Florida

Over 100 AO North American faculty members gathered from November 13-16 for a Faculty Development Forum.
In a well prepared series of plenary and break out sessions intense discussions were held. The emphasis was in the incorporation of today's adult learning concepts into the AONA course activities, the future AO educational programs, and new and improved course formats.


The President of the AO Foundation, René Marti, the Chairman of the AOVA, Markus Rauh and the CEO, Gregor Strasser, had the opportunity to participate in the successful event.



More information: AONA website

20th Annual Meeting of the Board of Trustees in Venice, Italy

Handover of Presidency from R. Marti to J. Kellam





This year’s annual meeting of the Board of Trustees was held from June 21 to 24, 2004 at the Westin Excelsior Hotel in Venice Lido, Italy. The meeting was chaired by Prof. René Marti, President of the AO Foundation. 129 Trustees and ex officio Trustees attended the meeting.


The following new Trustees, who had been elected in 2003, were introduced to the plenary:
• Dr. E.S. Bersusky, Argentina
• Dr. J. Borrelli, USA
• Dr. Y.-R. Chen, Taiwan
• Dr. C. Turen, USA
• Dr. F. de la Huerta, Mexico
• Prof. A. Durandeau, France
• Dr. S. Fernandez, Chile
• Prof. P. Hoffmeyer, Switzerland
• Prof. D. Marchesi, Switzerland
• Dr. R. Mosheiff, Israel • Mr. J.K. O'Dowd, Great Britain
• Dr. R.F. Pesantez, Colombia
• Dr. E. Ramos, Mexico
• Prof. N. Schwarz, Austria
• Dr. M. Shindo, Japan
• Prof. K.M. Stürmer, Germany
• Prof. V. Vécsei, Austria
• Dr. M. Vrahas, USA
• Prof. K. Wenda, Germany



Prof. René Marti, President of the AO Foundation, Dr. Markus Rauh, Chairman of the Board of Directors (AOVA), Dr. Gregor Strasser, CEO and Urs Jann, Director Finance & Adm. reported their respective issues to the Board of Trustees during the administrative meeting.


Applause for the lectures in the plenary

Dr. James Kellam was elected as new President and Prof. Christiaan van der Werken as new President-Elect of the AO Foundation. Dr. Bruno Noesberger and Prof. Tim Pohlemann were elected to the AOVA. Prof. Cléber A. Paccola, Prof. Peter Trafton and Prof. Michael Wagner are elected new members to the Academic Council.


The following personalities were elected as new Trustees:
• Prof. H. Abdel Azeem, Egypt
• Dr. M. Baumgaertner, USA
• Prof. F. Franchin, Italy
• Dr. M. Janssen, USA
• Dr. M. K. Kremli, Saudi Arabia
• Dr. F. Leung, China
• Dr. J. E. Lindahl
• Prof. J. Monteiro, Portugal • Dr. V. Phiphobmongkol, Thailand
• Prof. H. Reilmann, Germany
• Prof. P. Reynders, Belgium
• Prof. P. M. Rommens, Germany
• Dr. S. Schelkun, USA
• Dr. D. Stephen, Canada
• Prof. L. R. Vialle, Brazil
• Dr. A. B. Vincent, New Zealand



Regional Luncheons: Get together of the European Trustees


Scientific presentations from highly qualified guest speakers as well as various trustees led to lively discussions during the three-day meeting. In the four parallel breakout sessions on Biotechnology, Technology Integration, Clinical Problems of the Surgeons of today and Knowledge Services the participants discussed in interdisciplinary groups issues of today.


R. Marti as “Casanova” at the Banquet

Prof. Günther Hierholzer, Mr. Robert Mathys, Prof. Peter Matter and Prof. Ernesto Zerbi were appointed honorary members of the Board of Trustees. The official meeting was closed after the handover of Presidency. Dr. James Kellam as new President of the AO Foundation presented his aims of presidency and thanked Prof. René Marti for his tireless work for the AO Foundation.


A diversified social program around the famous lagoon city of Venice surrounded the meeting. The event ended with a colourful mask ball at the beautiful Palazzo “Pisani Moretta”.
The 21st annual meeting of the Board of Trustees is scheduled for June 21 to 24, 2005 in Amelia Island, Florida, USA.

Uitspraken over en van René K. Marti.

Orthopedie'

Dr. R.A.W. Verhagen
Voornaam: Ronald
Geboortejaar: 1962

In locatie Hilversum sinds: 2001

‘Rust bewaren, luisteren en problemen oplossen’
‘Rustig blijven is een belangrijke eigenschap in de drukke, soms zelfs hectische ziekenhuispraktijk. Patiënten willen dat voor hun probleem tijd wordt uitgetrokken en niet dat ze als een nummer naar het volgende loket worden doorgeschoven om een ‘OK-ticket’ te gaan halen. Goed luisteren naar en uitleg geven aan de patiënt is dan ook essentieel om goede patiëntenzorg te leveren. Dit is iets dat ik van mijn opleider prof. dr. René Marti nadrukkelijk heb geleerd.


Bron: http://www.tergooiziekenhuizen.nl/index.php?page=1288&profileitem=152






"Marco always played football like a ballerina, but his ankle eventually couldn't take the strain," said Rene Marti, one of the doctors who treated him (Marco van Basten).

bron: http://marcovanbasten.web-log.nl/marcovanbasten/biografie/index.html





... Dr MartiJun. 27 2006
Het zijn de weken, maanden van kentering, van afsluiting. Naast de verkoop van ons zwaar beladen huis in Amsterdam was vandaag de afsluiting met Prof. Dr. Marti. De wonderdokter die Annemiek weer een loopbare toekomst heeft gegeven.

Op het moment dat de normale regulieren orthopeten de hoop op hadden gegeven bij haar mbt haar 2 kapotte knieën, het vooruitzicht was met een 10 jaar in een rolstoel, schreef Hilde een emotionele brief aan Marti. Die was aan het pensioneren gegaan als chef van de afdeling orthopedie in het AMC. Hij belde op een zondag 2 jaar terug dat ie haar wilde zien. Daar waar men in het Lucas Andreasziekenhuis geen opties meer zag daar zag de grote leermeester van al die orthopeten wel degelijk kansen. Echter daarvoor moesten we wel naar St Moritz in Zwitserland. Professor dokter Rene Marti heeft dingen in elkaar geknutseld in de knie, de stand van haar benen veranderd die een andere dokter niet had aangedurfd. Nu bijna een jaar na de laatste van 3 operaties zijn haar knieën pijnvrij en zijn de functies onwaarschijnlijk veel beter. Als het meezit kan ze met deze knieën nu de rest van haar leven uit. Vandaag zijn we op zijn maandelijks spreekuur in het idyllisch Prinsengracht ziekenhuis afscheid wezen nemen om dat de controle hier nu eindigt. Weer een emotionele stap voorwaarts, een einde, in een traject van 5 jaar lang ontelbare operaties aan Annemiek dat gestart is na de dood van Marieke.


reacties; Veronique (E-mail) - 03-04-’07 21:09

Annemiek, Fantastisch dat na vele operaties je knieën weer pijnvrij zijn. Dr. Marti is echt een wonderdokter. Hij heeft ook mij na 10 jaar rolstoel weer aan het lopen gekregen. Daar waar vele ortopeten het niet zagen zitten, zag dr. Marti toch een kans. Goed om te lezen dat hij nog steeds fantastisch werk levert.
Veel succes en heel veel loopplezier.
Groet, Veronique

bron: http://www.remcoboas.nl/weblog/entry/653/-dr-marti

Van Basten 3 maanden uitgeschakeld.

SANKT MORITZ (ANP) -

Marco van Basten is zeker drie maanden uitgeschakeld voor het bedrijven van topvoetbal. Dat is de prognose van dokter Marti, die de Nederlandse spits gisteren in Klinik Gut in Sankt Moritz opereerde aan de rechterenkel.

In een twee uur durende operatie haalde Marti tien stukjes bot uit de enkel en het onderste spronggewricht. Volgens de vaste chirurg van de 28-jarige spits is de enkel weer schoon en kan Van Basten straks weer een tijd zonder problemen voetballen. Het onderbeen is voor vier dagen in het gips gezet, ter bestrijding van de pijn. Marti hoopt de aanvaller voor de jaarwisseling naar Amsterdam te sturen.

Als het gips is verwijderd mag de drievoudig Europees voetballer van het jaar het gewricht oefenen door het te bewegen. Voorlopig dient hij te lopen met behulp van krukken en krijgt hij een afneembare spalk. "Hij mag de enkel vier tot zes weken helemaal niet belasten" , zegt Marti. "Na zes weken kan hij beginnen met looptraining en voorzichtig voetballen. Als ik het optimistisch bekijk en ervan uit ga dat hij nog vier of vijf jaar wil voetballen, denk ik dat hij over een week of twaalf toe is aan een echte wedstrijd."

Dat betekent dat Van Basten, die te beginnen met de confrontatie tegen Sampdoria van komende woensdag een aantal competitieduels van AC Milan mist, zal ontbreken in de wedstrijd van Oranje tegen Turkije op 24 februari. Het is de vraag of hij meespeelt met AC Milan tegen Porto (3 en 17 maart) en in de interland tegen San Marino (24 maart). Milan heeft met Papin, Van Bastens voorganger als Europees voetballer van het jaar, een gerenommeerde vervanger in huis.
Marti, die Van Basten voor de derde keer aan een enkel opereerde, omschreef de operatie als zwaar en voorspelbaar. "Het is een optelsom, je kon het zien aankomen. Er waren, zoals wij dat noemen, botwoekeringen opgetreden sinds de eerdere ingreep in 1987. De functie van de enkel was steeds achteruitgegaan. Marco had na iedere wedstrijd pijn. Zelfs normaal lopen was moeilijk."

Van Basten belde Marti vorige week vanuit Istanbul, waar het Nederlands elftal zich voorbereidde op de interland tegen Turkije. "Hij kon nauwelijks lopen en heeft terecht gezegd dat hij geholpen wilde worden op dit moment. De enkel was mechanisch belemmerd. Met fysiotherapie is weinig te doen als stukjes bot steeds over elkaar schuren. Een half jaar geleden vertelde hij al dat het niet goed ging. Onlangs tegen PSV had hij problemen en in de rust tegen Ancona viel hij uit. Ik heb geen enkele invloed op hem uitgeoefend. Hij wilde zelf."

Volgens Marti is de rechterenkel van Van Basten in feite versleten en zijn met een operatie alleen de symptomen op te heffen. "Ik ken de enkel al lang." In de Ajax-tijd van de voetballer opereerde Marti al eens de linkerenkel. In 1987, tijdens zijn eerste seizoen bij Milan, volgde chirurgie in het rechtergewricht, aan de enkelbanden. Toen al constateerde Marti dat het kraakbeen was beschadigd en dat met die enkel iets gebeurd moet zijn dat nooit onderkend is. "Marco heeft me toen verteld dat hij op 16- of 17jarige leeftijd een keer fors gezwikt is." De laatste jaren kwam steeds meer "vuil" in hiel, onderste spronggewricht en enkel, zodat een operatie een kwestie was van tijd.


Bron: Trouw 2010

Artikel uit Sportitalia.

SANKT MORITZ - De carving ski is ongekend populair bij wintersporters. Dit veel bredere en kortere model dan de traditionele ski’s is echter ook de oorzaak van veel ernstigere ongelukken op de piste en meer lawinegevaar ‘off piste’. De orthopedische kliniek van Sankt Moritz en de Zwitserse reddingsdienst luiden tijdens de slotdagen van het wereldkampioenschap ski aldaar de noodklok.
________________________________________
Het Zwitserse Sankt Moritz mocht zich de afgelopen weken gelukkig prijzen met een schitterende zon en krakend verse sneeuw.

nice and easy
Betere publiciteit kan het wintersportoord zich niet wensen nu dagelijks beelden van het wereldkampioenschap de wereld over gaan. Het publiek op de tribunes in Corviglia, het plateau even boven het dorp waar de wedstrijden plaatsvonden, kreeg echter ook de keerzijde van de medaille gepresenteerd. Zo’n zonnige dag en verse sneeuw geeft extra kans op lawines. Een presentatie van een reddingploeg met helikopters speurhonden, elektronische zoekapparatuur en met lange prikstokken pal naast de wedstrijdpiste drukte de gevaren van het hooggebergte hardhandig op het feestende skipubliek. Beneden in St. Moritz dorp toont orthopedisch chirurg dr. Georg Ahlbäumer van Klinik Gut zijn grote bezorgdheid over de ontwikkelingen in de skisport. Klinik Gut is het orthopedisch centrum waar professor René Marti (die voetballers als Marco van Basten en Ruud Gullit onder behandeling heeft gehad) de scepter zwaait. Ahlbäumer constateert dat de sinds enkele jaren gemeengoed geworden carving ski’s de oorzaak zijn van veel complexere knieblessures waar mensen hun leven lang last van blijven houden. ‘Het aantal ongelukken is de laatste vijf jaar in Zwitserland gedaald van 56000 naar 45000 per jaar. ‘Maar de ongelukken zijn veel ernstiger.’ Volgens Ahlbäumer zijn de carving ski’s een belangrijke oorzaak van de zwaardere knieblessures. Bij de 100 beste topskiërs is al 40% eens geopereerd aan de knie en nu met de carving ski’s ook recreanten met veel hogere snelheid naar beneden glijden, neemt daar het risico fors toe. ‘Als je met 50 kilometer per uur tegen iets of iemand anders opbotst, geeft dat een dreun die net zo zwaar is als 93 keer je lichaamsgewicht’, aldus Ahlbäumer.’ De auto-industrie accepteert zulke dreunen niet en heeft gordels, kreukelzones en airbags als bescherming. ‘De skiër heeft dat niet’, aldus Ahlbäumer nuchter. ‘50 kilometer is overigens de gemiddelde snelheid van de skiër. We hebben het eens met een snelheiddetector gemeten en er zijn amateurs die met 100 kilometer per uur naar beneden gaan.’ Een topskiër haalt in een wedstrijdafdaling zo’n 130 kilometer per uur. ‘Maar wel op een afgeschermde piste.’ Het gemak van de carving brengt naast hogere snelheden ook een andere skihouding mee die voor gevaren zorgt. Mensen maken radicalere bochten waarmee de krachten op de knie toenemen en leunen teveel achterover. Carving ski’s geven ook meer grip. Traditionele ski’s gleden altijd nog wat uit. De carving ski’s maken de bocht af. ‘Je lichaam kan dat niet meer aan.’ Ahlbäumer is naast zijn werk als chirurg voorzitter van de International Society for Ski Safety (ISSS) en organiseert in april in Sankt. Moritz een congres waar medisch specialisten, de skimateriaal industrie en ski-instanties de toenemende complexiteit van skiongevallen bespreken. ‘Het is belangrijk om het gezamenlijk te doen want de fysieke gesteldheid van de skiër, het materiaal, de skipiste en de medische hulp zijn allemaal verantwoordelijk en met elkaar verbonden. Ahlbäumer hekelt vooral het feit dat de ontwikkeling van ski’s heel snel is gegaan maar dat schoenen en bindingen nauwelijks veranderingen kennen. ‘Ik gebruik zelf ook oude schoenen. Slecht esthetisch zijn de modellen veranderd. De compatibiliteit met de ski’s is verdwenen.’ Hoofdarts voor de atleten tijdens het WK in St. Moritz Wolfgang Vogt bevestigt dat. ‘De afgelopen vijftien jaar zijn schoenen hetzelfde gebleven. De skischoen moet nodig aangepast worden aan de nieuwe skitechniek en carving ski’s. Ook bindingen zijn nog teveel georiënteerd op de oude types ski’s.’ Volgens Ahlbäumer is de malaise in de ski industrie er de oorzaak van dat sommige ontwikkelingen stil blijven staan. Hij probeert fabrikanten op andere gedachten te zetten en ook de helm aantrekkelijker te maken voor de recreatieve skiër. ‘Skiën is gevaarlijker dan mountainbiking waar wél iedereen een helm draagt.’ Naast skiën op de piste heeft de carving-ski ook buiten de piste de sport makkelijker gemaakt. Steeds meer mensen wagen dus een tocht door maagdelijke sneeuw op verlaten stukken ‘off piste’. Het technisch hoofd van de Zwitserse reddingsdienst Dominik Hunziker zegt vooral mensen te moeten redden als er in het weerbericht al melding is gemaakt van ernstig lawinegevaar. ‘Er wordt niet naar gekeken. En eenmaal in een lawine gaan de meeste mensen dood. De sneeuw schuift onder je vandaan en komt als een golf over je heen. Het risico stijgt als je in groepen skiet, op steile hellingen, warme dagen en bij veel wind. Waar geen sporen zijn, is het het gevaarlijkst. En op noord-hellingen omdat daar de sneeuw daar niet echt aan elkaar zit vastgeplakt. De eerste mooie dag na een aantal dagen sneeuwval is het mooist voor de ‘tiefschee’ maar ook gevaarlijkst.’ 90% van de lawines wordt veroorzaakt door skiërs.’ Vorige week overleden nog vier skiërs die met hun leraar (die het overleefde) een tocht maakte in het kanton Wallis. Ook in de andere Alpenlanden zijn in de eerste weken van dit jaar al meermalen dodelijke lawineongelukken gebeurd. ‘Nu er meer mensen ‘off piste’ skiën is het drukker voor ons’, aldus Hunziker. ‘Wij rukken bij iedereen lawinemelding uit met al ons materiaal. Toch overlijdt de helft van de mensen die in een lawine komen.’ Snowboarders veroorzaken niet meer lawines volgens Hunziker omdat ze minder hard in de sneeuw drukken met hun board. De boarders worden vaak genoemd als oorzaak van meer ongelukken op de piste. Ahlbäumer bestrijdt dat. ‘Speedcarving skiërs gaan net als snowboarders zigzag dwars over de piste naar beneden. Beiden zijn even gevaarlijk. Een aparte piste voor boarders is dan ook zinloos.’ De meeste beginnende snowboarders komen met polsfracturen bij hem langs. Een polsbeschermer geeft ze 7,5 maal minder kan op een ongeluk maar het is niet modieus en hip genoeg. De populaire softboots van snowboarders zorgen ervoor dat enkels vaak geblesseerd raken. En de schouders gaan kapot omdat je laag hangend door de bochten gaat.’ De pistedienst in Sankt Moritz probeert net als in de honderden andere ski-oorden in de Alpen de pistes op en top te prepareren. Goed geprepareerde pistes geven een veilig gevoel maar dat brengt weer het gevaar mee dat mensen harder willen gaan. Chirurg Ahlbäumer: ‘soms denk ik wel eens dat het beter zou zijn pistes minder goed te prepareren. Hoe beter geprepareerd, hoe leuker, maar ook gevaarlijker. En ook de opgespoten sneeuw maakt pistes ijziger en sneller waardoor gevaren toenemen. We hopen dat mensen er simpelweg even stil bij staan voordat ze weer de latten onderbinden.’

Bron: http://www.studioitalia.nl/article_93.shtml

Wie is René Marti als Othopeed.

Nog altijd komen patiënten op zijn naam af.

René Marti, hoogleraar Orthopedie, tot in den treure geassocieerd met de enkel van voetballer Marco van Basten, was dan ook lange tijd het gezicht van de Nederlandse orthopedie. Na dertig jaar neemt de Zwitser die aan de wieg stond van de operatieve behandeling van botbreuken, afscheid. Ditmaal wel met een speech.

Zijn ambt als hoogleraar Orthopedie heeft hij nooit officieel aanvaard met het uitspreken van een oratie. Maar indertijd zou Marti zijn mening over de behandeling van patiënten exact op dezelfde manier hebben verwoord als in de afscheidsrede die hij na ruim dertig jaar AMC geeft. 'Er wordt veel te weinig naar patiënten geluisterd' zegt hij. 'En ze worden slecht begeleid. Het is tegenwoordig de trend om meteen een MRI te maken of andere dure en tijdrovende beeldvormende technieken te gebruiken. Patiënten hoeven zich bij wijze van spreken niet eens uit te kleden. Het risico daarvan is dat jonge orthopeden geen goed beeld meer hebben van de hele anatomie. Terwijl ons vak puur op anatomie gericht is. Iedere afwijking kun je met klinisch onderzoek diagnosticeren. Zo hebben bijvoorveeld veel puberende meiden last van pijn aan hun knieschijf. De diagnose en behandeling daarvan zijn zo simpel als wat. Ik zie soms patiënten voor een second opinion die aankomen met kilo's CT's en MRI's. Ik kijk naar de patiënt, stel een diagnose en kijk tenslotte nog naar de röntgenfoto's. Die beeldvormende technieken zijn natuurlijk belangrijk, maar alleen bij hele specifieke diagnoses.'

Ondanks zijn kritische blik op de jonge garde loopt hij zijn opvolgers niet in de weg. Al geruime tijd is hij gestopt met opereren in Amsterdam en hij heeft zelfs een werkkamer aan de andere kant van het gebouw gekozen, ver weg van de afdeling Orthopedie. 'Marti laat mensen vrij om hun eigen weg te gaan, om zelf te bepalen wat ze belangrijk vinden. Zelf doet hij dat ook, dat ligt in zijn karakter', typeert Niek van Dijk, de huidige hoogleraar Orthopedie zijn opleider.
Toen de jonge Marti in 1973 op verzoek van de faculteit Geneeskunde naar Nederland kwam, verzette de Nederlandse Orthopaedie Vereniging zich zo heftig tegen zijn komst, dat hij anderhalf jaar lang niet aan de slag kon. 'In die tijd was er nog een handtekening van de koningin nodig om een aanstelling formeel te maken', vertelt Ernst Raaymakers, collega en vriend vanaf het eerste uur. 'Die liet op zich wachten, want de oudere garde vond hem te jong. Hij was volgens hen niet lang genoeg orthopeed om opleider te worden. Marti kon wel aan de slag op de afdeling chirurgie van het Binnengasthuis en het Prinsengrachtziekenhuis. Op de poli chirurgie van het BG deden we samen spreekuur. Het ging als een lopend vuurtje dat hij daar werkte en de patiënten met een lastige fractuur stroomden toe.'
Marti: 'Ik had wel begrip voor die weerstand, maar ik dacht dat ik wat te bieden had. Vooral op het gebied van grote operaties en heupchirurgie. De heupvervangende operatie stond in Nederland nog op een laag pitje. Wij hadden er in Zwitserland al tien jaar ervaring mee. Toen ik met terugwerkende kracht alsnog werd aangesteld heb ik geen oratie gehouden. Ik had daar gewoon geen zin in.'

Systematische aanpak
Marti werkte voordat hij naar Nederland kwam onder leiding van professor Weber in St. Gallen. De orthopeden daar maakten deel uit van de AO, de Arbeitsgemeinschaft für Osteosynthesefragen, een groep met een nieuwe kijk op fracturen. Zij waren van mening dat de gangbare aanpak, afwachten tot een breuk geheeld was, niet altijd de beste was. Soms leverde een herstellende operatie een beter resultaat op. Van Dijk: 'In wintersporttijd lagen de klinieken in Zwitserland vol skiërs met breuken, die wachtten tot ze hersteld waren. Als ze geopereerd werden, konden ze sneller weg. Bovendien was na zo'n chirurgische ingreep een functionele behandeling mogelijk omdat niet alles stijf in het gips zat. De AO-filosofie had drie onderdelen: een soort meccanodoos vol instrumentarium, scholing over het gebruik ervan en een centrale documentatie waarin alle behandelingen werden vastgelegd, zodat die reproduceerbaar en controleerbaar waren. In Nederland was behoefte aan zo'n systematische aanpak. Marti, de jongste telg uit de staf, was bereid om die kennis en kunde uit te venten. Daar hebben zowel orthopeden als chirurgen van geprofiteerd.'
Aanvankelijk was het op de afdeling orthopedie een onemanshow. Marti beheerste het hele pakket van de klassieke orthopedie en traumatologie, van operaties aan de wervelkolom tot de behandeling van kinderen met aangeboren afwijkingen aan het bewegingsapparaat. Van heupprotheses tot sportletsel. 'Ik kreeg de unieke kans om iets nieuws op te zetten. Ik kon de staf uitbreiden en heb er continu naar gestreefd de kwaliteit te verhogen. Zo wist ik tenslotte een staf samen te stellen met superspecialisten op allerlei deelgebieden van ons vak, zoals dr. Flip Besselaar voor de kinderorthopedie, dr. Henk Been voor de wervelkolomchirurgie en Niek Van Dijk voor de arthroscopische chirurgie. De laatste kon een aanstelling als strategisch hoogleraar krijgen op dat vakgebied, maar het liefst had ik ze allemaal hoogleraar gemaakt.'

Inmiddels is Marti voorzitter van de AO-foundation en in die hoedanigheid reist hij de hele wereld over. Van Dijk: 'Ik heb van Marti geleerd dat het belangrijk is om ons vak uit te dragen. Niet alleen lokaal, maar ook nationaal en internationaal. De wereld is groter dan het AMC. Regelmatig ontvangen wij artsen uit het buitenland die een weekje meelopen. We hebben zelfs een vaste dag, elke drie maanden, waarop tien buitenlandse orthopeden meekijken op de OK. Marti´s internationale gerichtheid heeft daar zeker mee te maken.´ Ook Marti haalde gastdocenten en -operateurs naar Amsterdam en trad zelf op als consulent en operateur in Amerika.

'Marti heeft wereldwijd op allerlei congressen gesproken en post-academisch onderwijs verzorgd', beaamt ook Raaymakers. 'Daar ligt zijn voornaamste verdienste. Op wetenschappelijk gebied is zijn bijdrage aan de literatuur over enkelfracturen die verkeerd gezet zijn ongekend. Andere sterke punten zijn het onderzoek naar pseudoartrose, niet genezen fracturen, en de totale heupprothese. Hij heeft veel onderzoekers begeleid en doet dat nog steeds.' In de wetenschappelijke literatuur zijn studies naar de resultaten van orthopedische ingrepen op de lange termijn schaars. Marti initieerde vooral dit type onderzoek, wat ook in de toekomst nog publicaties zal kunnen opleveren.

Wachtlijsten
'Marti is een joviale man', zo omschrijft Raaymakers zijn collega. 'Een goede dokter die zijn patiënten altijd op hun gemak weet te stellen. Daarnaast is hij ook een goed zakenman.' Die twee aspecten komen samen in zijn visie op de wachtlijstproblematiek. Het duurt soms maanden voordat een patiënt geholpen kan worden en dat zit hem dwars. Marti: 'In mijn beginperiode hoorde het Prinsengrachtziekenhuis bij de opleiding. Daar deden we vier- tot vijfhonderd operaties per jaar. Toen de politiek hieraan een eind maakte en alle kleine ziekenhuizen sloot, heeft het AMC niets ondernomen. Met als resultaat dat de wachtlijst gigantisch is! Wij als orthopeden hadden niets te vertellen in de politiek, wij waren die goed verdienende jongens in het wit. Daarom vond ik dat er een patiëntenbelangenvereniging moest komen, zodat ze zelf konden optreden. In korte tijd is een club opgezet van ruim vijfhonderd patiënten. Met eigen geld drukten zij een krant en openden ze een telefonische informatielijn. Nu is dat geprofessionaliseerd.' Marti's inspanningen voor de Stichting Patiëntenbelangen Orthopaedie leverde hem vorig jaar een koninklijke onderscheiding op. 'Helaas hebben ook zij niets kunnen doen aan de wachtlijsten', constateert de orthopeed vol spijt.
Naar zijn mening is de oplossing voor het wachtlijstprobleem echter eenvoudig. 'Ons vak is zeer geschikt om kleinschalig uit te voeren', legt hij uit. 'Zo'n 95 procent van de orthopedische ingrepen is niet levensreddend, maar levensverbeterend. De ingrepen - bij een verder gezonde, zij het soms oude populatie - zijn niet riskant. Je hebt alleen een OK-voorziening nodig en materiaal. Aan het bed hoeft geen supergespecialiseerde verpleegkundige te staan, maar iemand die behulpzaam is. Met de huidige apparatuur hoeft ook de röntgenassistent geen specialist te zijn. In een klein ziekenhuis met alleen orthopedie, revalidatie en wat daar bij hoort, is de efficiëntie enorm. De dagprijs van het AMC is bovendien veel hoger dan in een ziekenhuis gericht op alleen orthopedische patiënten. Een ander voordeel is dat de doktersassistente elke patiënt en zijn historie kent. En de patiënt ziet bij binnenkomst meteen een bekend gezicht. Wat dat betreft ben ik liever in St. Moritz.' Daar runt de afscheid nemend hoogleraar samen met twee collega's de privé-kliniek Gut. Enkele weken per jaar staat hij er op de OK.

Toekomst
'St. Moritz ligt aan de zuidkant van de Zwitserse Alpen en het is er fantastisch, maar ik zou daar niet het hele jaar willen zijn', vertelt Marti, een gediplomeerd skileraar die nog elke twee jaar op herhalingscursus gaat. 'Ik voel me Amsterdammer. Het kosmopolitische leven hier heeft veel te bieden. Ik ga niet elke week naar een concert, maar ik ken de mogelijkheden die de stad biedt. Nu ik meer tijd heb, ga ik die benutten. Ook wil ik me meer bezighouden met mijn hobby's: de kunst en mijn galerie.' Opereren doet hij hier niet meer. 'Waarschijnlijk zou ik de wachtlijst verlengen door nieuwe patiënten te creëren, die via een van de tienduizend patiënten die me al kennen op mijn pad komen.' Wel houdt hij nog een spreekuur bij chirurgie. Daar komen patiënten voor een second opinion en ziet hij degenen 'die zelf hebben besloten om zich in Zwitserland te laten opereren'.

Intussen verandert zijn vak. De biotechnologie zal ook bij de orthopedie een rol gaan spelen, meent Marti: 'Bij fracturen zullen niet meer alleen platen en schroeven gebruikt worden, maar ook botgroeihormonen om de genezing te bespoedigen. We zullen kraakbeen kunnen gaan vervangen. Ik weet niet of ik nu opnieuw voor dit vak zou kiezen. Indertijd sprak vooral het handwerk en het innovatieve mij aan. Als kind woonde ik in een klein dorp waar de huisarts nog een echte functie had, veel verregaander dan tegenwoordig. Misschien was ik daar nu wel huisarts geworden.'


Connie Engelberts


Bron: http://www.amc.nl/?pid=893&&contentitemid=242&itemid=101